علی اکبر لبافی معاون سابق توسعه کار آفرینی وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی با بیان اینکه واقعا مبنای برخی از آمارها و اطلاعات مرکز آمار غیر قابل توجیه است به قدس آنلاین گفت: براساس قواعد سازمان بین المللی کار که یک ساعت کار در هفته را شاغل تلقی می کند متاسفانه باید گفت حتی همین یک ساعت کار در هفته نیز برای برخی از  ایرانیان وجود ندارد که این بدترین نوع بیکاری است. وی ادامه داد: آیا می توان گفت بیکاری یا یک ساعت کار در هفته بدتر یا بهتر دارد؟ بیکاری بدترین آفت است، هر چند سازمان بین المللی کار یک ساعت کار در هفته رابرای شاغل بودن فرد معیار و ملاک قرار داده است اما واضح است که یک ساعت کار در هفته زندگی یک خانواده را تامین نمی کند.

لبافی اظهار داشت: می توان گفت چهل درصد از مشاغلی که ایجاد می شود جزء مشاغل خرد و کسب و کارهای کوچک است که منجر به تامین زندگی نمی شود. هنگامی که به دنبال بومی سازی اشتغال و نرخ بیکاری هستیم معمولا از این تعریف استفاده می کنیم که درآمد حاصل از یک فعالیت اقتصادی که بتواند حداقل یک خانواده چهار نفره را تامین کند شغل محسوب می شود. اصولا این تعریف بومی سازی در ایران کاربرد دارد چون یک خانواده تقریبا چهار نفره است. و اگر بخواهیم از قواعد بومی استفاده کنیم درآمد حاصل از یک بنگاه اقتصادی که قادر به تامین زندگی یک خانواده باشد اشتغال کامل نامیده می شود.

این کارشناس بازار کار با اشاره به وضعیت اشتغال ناقص به قدس آنلاین گفت:طبیعتا با محاسبات حداقلی می توان به این نتیجه رسید که یک ساعت کار درهفته درآمدی ندارد که با اتکا به آن بتوان یک زندگی را تامین کرد. متاسفانه این قواعد مربوط به امسال یا سال گذشته نیست و از گذشته از قوانین ومحاسبات سازمان کار استفاده شده و معیار تعیین اشتغال، نرخ بیکاری و اشتغال ناقص بوده است. اما همواره در تمامی دوره ها این روند مورد انتقاد برخی از فعالین عرصه های اقتصادی و اجتماعی بوده است.

لبافی در ادامه افزود: اصولا دولت های مختلف برای عبور از وضعیت بیکاری به ایجاد کسب و کارهای کوچک وخانگی توجه داشته اند اما کسب و کارهای کوچک به لحاظ ایجاد ارزش افزوده تاثیر گذاری عمیقی در اقتصاد ایجاد نمی کند بنابراین نباید چنین انتظاری از کسب و کارهای کوچک داشت. طبیعتا کارخانه های بزرگ و تولیدی های بزرگ در مالیات دهی و اقتصاد کشور تحول آفرین و حتی به لحاظ درآمدی نیز بسیار متفاوت هستند.
وی خاطر نشان کرد: کمیته امداد حضرت امام(ره) یا سازمان بهزیستی و نهادهای حمایتی فعالیت های قابل توجهی داشته اند اما وقتی آثار آن را که در تولید ناخالص داخلی و در بیمه و مالیات پردازی مشاهده می کنیم متوجه میشویم دارای عملکرد مطلوبی نیست چون درآمد مناسبی ایجاد نمی کند لذا شاغلین این حوزه ها نیز شاغلین توانمند و اثرگذار در عرصه اقتصادی و تامین خانواده نیستند. لبافی ادامه داد: به نظر میرسد دراین حوزه باید به تغییر رویکردها بپردازیم. اصولا در کشورهای توسعه یافته نسبت مشاغل خرد و خانگی به کل شاغلین عدد بسیار پایینی است که متاسفانه ما در روند موجود در حال حرکت به سمت افزایش این حوزه ها هستیم.

معاون سابق وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی اظهار داشت: غالبا کشورهایی که دارای مشاغل خرد و کوچک هستند در زمره کشورهایی به شمار می روند که در حوزه توسعه پیشرفت چندانی نداشته اند از این رو باید دولت هدف گذاری خود را بر توسعه بنگاه های بزرگ که چرخه تولیدی قوی و اثر گذار دارند بگذارد چرا که تنها واحدهای بزرگ قادر به تولید منابع بزرگ، بیمه و مالیات پردازی و توانمند سازی افراد هستند و این کارخانه های بزرگ هستند که با دارا بودن آزمایشگاه های بزرگ و استفاده از متخصصین تحصیل کرده می توانند مراودات بین‌المللی داشته و در صادرات نقش قابل توجهی داشته باشند. وی خاطرنشان کرد: در حالی که در کسب و کارهای کوچک و خرد علی رغم منابعی که صرف آن میشود به عنوان کارشناسی که بیش از سی سال دراین زمینه فعالیت داشته ام معتقدم آثار کوتاه مدت برای آنکه در مدت زمان کوتاهی بازخورد داشته باشیم محقق می شود اما نمیتوان برای دراز مدت و متوسط به آن اعتماد کرد چرا که کسب و کارهای کوچک و خرد به سرعت از بین میروند و منابع حاصل از آنها معمولا خانواده های چهار نفره را تامین نمی کند لذا باید به سمت و سوی مشاغل بزرگ حرکت کنیم.